"Kult" Łukasz Orbitowski

"Kult"
Autor: Łukasz Orbitowski
Wydawnictwo: Świat Książki
Data premiery: 2019-05-15

Fragmenty:

"Sama miłość nigdy nie wystarcza. O siebie nawzajem trzeba dbać, a dba się też przez budowanie małych momentów razem."

"Chłopcy się zachwycali i słusznie, bo lodołamacze są, proszę pana, wspaniałe. To wielka radość rodzica, gdy może nauczyć dzieci zachwycania się światem i lubią w pewnym momencie to samo: ojciec i s jego synowie. "

"Bo co my niesiemy w życie? No, kupę gnoju i te okruchy dobra, cośmy je dostali od innych, nawet jeśli brać trzeba po cichu, tak żeby nikt nie widział."

"Lubię popołudniowe słońce, wie pan? Takie jak teraz, przed wieczorem. Człowiek jak siedzi na słońcu, po prostu nie może się złościć. Odchodzą smutki. "

"Waldek próbował trzymać fason, co było trudne, bo przecież został z niczym. Dlatego ludzie powinni mieć dzieci. Brak dzieci zawsze się mści. Gdyby Waldek doczekał się choć jednego, poświęciłby mu się i odzyskał spokój. No, ale miał tylko starzejącą się żonę i bolesne wspomnienia dni, kiedy coś znaczył. "

"Panie Łukaszu, człowiekowi można zabrać niemal wszystko. Pieniądze, kobietę, dom. Wiem coś o tym. Ale nadziei zabrać nie wolno, bo to śmierć za życia. Najgorsi ludzie tak nie robią. Nadzieja jest w więzieniu i obozie koncentracyjnym, bo da się  w końcu wyjść z jednego i drugiego. "

"Upadek przypomina staczanie się po schodach, a nie bezbolesny zwał w ciemność. Za dobrze by było."

" - A niby do kogo mam przyjść? Do tych, co mają dobrze, co nie zawinili? Ja już stary jestem i nie mam życia do zmarnowania. "

"Oboje mamy swoje rany i żadne z nas nie robi z tego historii. Po latach myślę, że pod tym względem niewiele różnimy się od zwierząt. Niesiemy w sobie swoje tajemnice, życie nas przerasta, a jednak żyjemy. "