Recenzja dla Wydawnictwa ZNAK literanova „ADHD. Mózg łowcy i inne supermoce” Kristin Leer

 "ADHD. Mózg łowcy i inne supermoce" 

Kristina Leer 

Wydawnictwo: ZNAK literanova 

Premiera: 2022-08-29

Przekład: Małgorzata Rost 

 

Recenzja dla Wydawnictwa ZNAK literanova „ADHD.  Mózg łowcy i inne supermoce” 

Kristin Leer

 

Na rynku mamy sporo literatury obrazującej tematykę zaburzenia ADHD. Literatury fachowej, medycznej. Kreśli nam ona w sposób kompetentny tematykę, przedstawiając naukowe przykłady dotyczące tego zaburzenia. 

 Bardzo się cieszę, że powstała jednak kolejna książka, która w bardzo przystępny sposób pomoże  wielu z nas  zrozumieć niebezpieczną i jakże uciążliwą chorobę, a równocześnie wskaże drogę jaką powinny odnaleźć w normalnym życiu osoby z tym zaburzeniem, chcące wbrew chorobie pracować, wykonywać obowiązki i w miarę swoich indywidualnych możliwości panować nad swoim życiem.
Na pewne sprawy nie mamy przecież wpływu, a do tego z pewnością należą choroby, którymi jesteśmy genetycznie obciążeni. Już sam ten czynnik jest dostateczną blokadą, sprawiającą, że chorzy przeżywają wewnętrzny bunt oraz muszą sobie na co dzień radzić z tak olbrzymim pakietem lęków, o którym zdrowy człowiek nawet nie może sobie pomarzyć. Oczywiście w tym negatywnym słowa znaczeniu.
Na pewno spotkaliście się ze stwierdzeniem w mediach, że ADHD tak naprawdę nie istnieje. Tymczasem nic bardziej mylnego. Należy umieć odróżnić naturalny niepokój, od ciężkich zaburzeń osobowości, które prowadzą lekarza na długiej drodze diagnostycznej do stwierdzenia, że chory cierpi właśnie na tę chorobę, której nie należy bagatelizować.
Dzięki  książce Cristine Leer poznamy jak rozpoznawać stadia tej jakże skomplikowanej choroby, jakie mogą być skutki przebiegu niekontrolowanego ADHD oraz w jaki sposób łączyć diagnozy współistniejące i pozbyć się uprzedzeń.
Wielu rodziców intuicyjnie unika badania dzieci pod tym kątem. Dlaczego? Przecież bez odpowiedniego leczenia wiele dzieci i młodych osób jest zmuszonych samotnie dźwigać ciężar swoich problemów, a jakby tego było mało musi się mierzyć z całkowitym brakiem zrozumienia ze strony własnych rodziców.
Czyż nie jest prawdą, że wszystko co wykracza poza ramy normalności uważamy za odchylenie? Z reguły doceniamy talent własnego dziecka i wkładamy dużo wysiłku aby mógł się rozwijać. Często kosztem szkoły lub rówieśników. Ale co z tymi dziećmi, które są inne „inaczej”? Są zamknięte w sobie, mają trudności w nauce, nie potrafią spokojnie usiedzieć w miejscu lub wykazać się niezwykłą wyobraźnią? Są nieuważne, impulsywne i hiperaktywne; ciągle ich coś dekoncentruje i trudno im dotrzymać światu tempa.
Czy mamy prawo pomijać ich problemy? Nie. I o tym mówi autorka tej książki.
Dawniej sądzono, że z ADHD się wyrasta. Obecnie jednak wiele wskazuje na to, że towarzyszy ono choremu przez całe życie. Wprawdzie nie we wszystkich przypadkach powoduje trwałe zaburzenia funkcjonowania, to jednak okresowo mózg takiej osoby może sprawiać trudności w codziennym życiu. Sposób traktowania diagnozy zaburzenia ADHD przez system oświaty i ochrony zdrowia również  nie poprawia sposobu ogólnego rozumienia osób z tym schorzeniem. A przecież większość z tych osób, to ludzie niezwykle zdolni i zaradni, pomimo, że mają chaotyczny sposób bycia i nie radzą sobie z wieloma sprawami dnia codziennego.
Pojawia się coraz więcej głosów, że na ludzi z ADHD powinniśmy patrzeć jak na osoby leworęczne. Te osoby mają po prostu inny rodzaj uwagi i może to powinniśmy zrozumieć i czerpać z tej wiedzy wskazówki do postępowania z nimi? Ich umysł nie jest chory tylko działa inaczej. Innymi słowy taki umysł uczy się, myśli, analizuje i przetwarza te informacje, szukając „alternatywnych” możliwości. Z tego też powodu osoby chore na ADHD inaczej podchodzą do problemu i inaczej go rozwiązują. A przecież świat potrzebuje wszystkich rodzajów umysłów. I to właśnie przez taki pryzmat powinniśmy spojrzeć na dzieci i młodzież z podobnymi zaburzeniami. 

A rodzice dzieci, u których zdiagnozowano ADHD?

Jakżeż wielkimi umiejętnościami muszą się wykazać. Przed jakim wyzwaniem życiowym stanęli. 

Nie mogą powiedzieć swojemu dziecku "Skoncentruj się, poradzisz sobie, inni też sobie radzą”. 

Wszystkie dzieci potrzebują miłości rodziców, ich zrozumienia i wsparcia w każdej sytuacji życiowej: i tej dobrej i tej złej. Potrzebują drogowskazów od dorosłych i prowadzenia, a w miarę wzrostu naszych pociech ręka prowadząca staje się coraz bardziej niewidoczna, ale musi stale być. To bardzo ważne, zwłaszcza w dzisiejszych czasach, kiedy tyle zagrożeń czyha na nasze dzieci.
 Jednak w przypadku dzieci z ADHD nie obowiązują normy. To rodzic wypracowuje ze swoim dzieckiem indywidualną ścieżkę współpracy, odrabiania zadań domowych, uczenia się, wykonywania poleceń i drobnych obowiązków domowych, o ile są takie możliwości. Uczy się codziennie własnego dziecka. Akceptuje je w pełni takim jakie ono jest. Razem z nim planuje i organizuje zadania i wszelkie czynności, wspierając się przy tym sprawdzonymi technikami, których w niniejszej książce znaleźć można cały pakiet.
Niezmiernie ważna i wartościowa pozycja. Napisana przez norweską lekarkę psychiatrii, u której ADHD zdiagnozowano w wieku 44 lat. Jest matka trójki dzieci, w tym jednego z tym samym zaburzeniem.
Opracowane i stosowane przez nią metody życia z chorobą przychodzą z pomocą każdemu, kto na co dzień musi się z nią mierzyć. 
„Autorka udowadnia, że ta choroba to nie wyrok, ale dodatkowe możliwości, które pozwalają się cieszyć pełnią życia „ - Tomasz Kowalczyk, psychiatra i specjalista od ADHD.

Dziękuję Wydawnictwu ZNAK literanova za egzemplarz do recenzji.